Op 6 april 2004 rond het middaguur beklimt de 20-jarige Niels Offereins samen met zijn vriendin Andrea K.

de 370 treden van d Olle Grieze, zoals de Groningers liefkozend hun Martinitoren noemen. Anderhalf uur later is Niels dood. Hij is vanaf de tweede trans op 57 meter hoogte naar beneden gevallen. De politie gaat in eerste instantie uit van een ongeval of zelfmoord. Ooggetuigen die exact hebben gezien wat er is gebeurd zijn er niet. Ook hebben de bewakingscameras de toedracht niet geregistreerd. Volgens zijn vriendin Andrea is Niels op de 130 cm hoge rand gaan zitten en heeft hij zijn benen naar buiten gedraaid. Hoe Niels precies is gevallen weet ook zij niet; het laatste dat ze zich kan herinneren is dat hij in de diepte is verdwenen. Maar de ouders van Niels Offereins kunnen zich niet bij die conclusie van het politie-onderzoek neerleggen; zij willen dat de onderste steen boven komt. Niels komt uit een christelijk gezin, dat volgens de regels van de gereformeerd vrijgemaakte kerk leeft. Zijn ouders kunnen zich niet voorstellen dat Niels zelfmoord zou hebben gepleegd; daarvoor was hij te opgewekt van karakter. Zij vermoeden dat Niels vriendin Andrea een grotere hand heeft gehad in het overlijden van hun zoon, dan dat zij doet voorkomen. Niels en Andrea hebben amper drie maanden verkering op het moment van Niels overlijden. Andrea heeft een stoornis die veel wegheeft van borderline. Zijn ouders dringen er gedurende die maanden bij Niels op aan dat Andrea zich onder behandeling moet laten stellen, omdat anders hun relatie geen toekomst zou hebben. Een mening die Niels uiteindelijk deelt. Op de bewuste 6de april bezoeken Niels en Andrea s ochtends een psycholoog in Groningen om het over de opname van Andrea in een borderline-kliniek te hebben. Kort daarna beklimmen ze de Martinitoren. De ouders van Niels Offereins vermoeden dat Andrea de opgedrongen opname koste wat het kost heeft willen voorkomen. Zij denken dat zij Niels heeft opgejut om op de rand te gaan zitten, waarna hij is uitgegleden dan wel door haar is geduwd. Het is een theorie die lijkt te worden ondersteunt door een getuige-verklaring van een bezoekster van de Martinitoren. Op het moment dat Niels naar beneden viel hoorde zij hem nog rotwijf roepen. Een verwensing die voor niemand anders dan Andrea bedoeld kan zijn. Desalniettemin is er geen bewijs voor deze theorie. Totdat zich anderhalf jaar na de dood van Niels Offereins een man meldt bij politie. Het is de nieuwe vriend van Andrea K. Hij beweert dat zij aan hem heeft opgebiecht Niels te hebben geduwd. Op 19 september 2005 wordt Andrea aangehouden op verdenking van moord of doodslag op Niels Offereins
Laatste update: vrijdag 23 oktober 2009,

Andrea K. bekent in veertien verhoren de moord op haar vriend. Volgens haar was Niels erg eenzaam en somber. Ze wilde hem naar eigen zeggen uit zijn miserabele leven verlossen, zonder dat hij veel pijn zou ervaren. Toen Niels uit eigen beweging op de rand ging zitten is ze naar hem toegelopen en heeft hem bij zijn middel gepakt en hem een duw gegeven, aldus Andrea. Maar in haar vijftiende verhoor draait Andrea plotseling als een blad aan de boom om. Andrea zegt dat ze in de eerdere verhoren heeft gelogen. Ze beweert dat ze de afgelopen maanden fantasie en werkelijkheid door elkaar is gaan halen. Zo kwam ze tot het waanbeeld dat ze Niels heeft vermoord en is daarin uiteindelijk gaan geloven, aldus Andrea. Daarnaast meende de gereformeerd opgevoede Andrea dat ze moest boeten voor de zonde van Niels (zelfmoord), zodat hij alsnog in de hemel zou komen.

De grote vraag in deze zaak is dus of Andrea haar vriend Niels Offereins daadwerkelijk van de Martinitoren heeft geduwd, of dat ze zich dat heeft ingebeeld. Het is een vraagstuk die door de onderzoeksrechter aan verschillende psychologen en psychiaters wordt voorgelegd. Maar ook de psychologen komen niet met een eensgezind antwoord. De ene deskundige acht inbeelding zeer goed mogelijk, de ander ziet daar geen aanwijzingen voor. De rechtbank Groningen oordeelt op 31 mei 2006 op basis van deze rapportages dat Andrea K. na negen maanden bewaring voorlopig op vrije voeten mag komen, omdat er geen ernstige bezwaren bestaan tegen de verdachte. Dat lijkt erop te wijzen dat justitie een magere zaak in handen heeft. Op 27 maart 2007 zal de zaak tegen Andrea K. inhoudelijk worden behandeld. Een belangrijke plek in het proces zal dan waarschijnlijk zijn weggelegd voor een rapport van TNO Delft. Dit instituut stelt dat het voor Andrea theoretisch niet onmogelijk moeten zijn geweest om Niels te duwen. Maar TNO stelt dat een sprong door het slachtoffer veel waarschijnlijker is dan een duw. De onderzoekers wijzen daarbij op de houding die Niels tijdens zijn fatale val had. Hij viel namelijk rechtstandig, met zijn hoofd omhoog en zijn voeten naar beneden. En dat maakt volgens TNO een duw onwaarschijnlijk, omdat het lichaam in die situatie vermoedelijk in de lucht gedraaid zou zijn. Dus met het hoofd meer naar beneden. Als de rechtbank Groningen de conclusies van dat onderzoek volgt, zal de dood van Niels Offereins de boeken ingaan als een opmerkelijke zelfmoord.